De visgraat-epidemie
Aafke Romeijn over visgraatvloeren, witte muren en andere interieurtrends
Als je de afgelopen tien jaar niet onder een steen hebt doorgebracht, heb je ze gezien: de visgraatvloeren. Maar ik blijf me afvragen: waarom dat motief?
Ik kan me nog herinneren dat een visgraatvloer iets was dat je vooral in oude dorpshuizen tegenkwam, of in een Airbnb in pakweg hartje Wenen. Maar ergens, ongeveer een decennium geleden, is dat veranderd. Ik weet niet in welk woonprogramma het is geweest (Help, mijn man is klusser? vtwonen?), maar ergens heeft iemand gedacht: zo’n visgraatmotief, dat is zó ouderwets, dat kunnen we weer hip maken.
En zo geschiedde. Opeens waren ze overal. Als je hier op funda zoekt op huizen die je niet meer hoeft te verbouwen, heb je 90% kans dat je een verse visgraatvloer tegenkomt. Liefst van pvc, want tegenwoordig ziet dat er beter uit dan hout. En let’s be honest: zo’n krakende parketvloer met spleten tussen de planken waar broodkruimels in blijven liggen, dat kan echt niet meer.
Het toeval wil dat pvc een soort plastic is, dus het is ook nog eens tien keer goedkoper dan dode bomen.
19e-eeuwse balzaal
Op zich allemaal prima, maar ik blijf me afvragen: waarom dat motief? Wat wil je precies dat een woonkamer uitstraalt? 'Ik ben eigenlijk een 19e-eeuwse balzaal geboren in een verkeerde bouwtekening'? No offence, maar de gemiddelde Vinex-woning in Zoetermeer wordt niet sfeervoller door een plastic vloer. Zeker niet als die gepaard gaat met een andere sfeerbedervende trend: witte muren. Wit is zo ongeveer de saaiste kleur die er is, zo saai dat je het niet eens een kleur mag noemen. Witte muren zouden een ruimtelijke uitstraling hebben, maar ik vind ze vooral heel nietszeggend en ongezellig. Geef mij maar een huis vol karakter, waar de vorige eigenaren hun sporen hebben achtergelaten, dan heb je tenminste iets om mee te werken. Witte muren zijn totaal oninspirerend, de vloek van de projectontwikkelaar die snel winst wil maken.
Hagelwitte muren en een visgraatvloertje
Glazen schuifdeuren
En nu we het toch hebben over visgraatvloeren en witte muren, er is een derde interieurtrend die deze heilloze drie-eenheid compleet maakt: de glazen schuifdeuren met donkergrijze, metalen kozijnen. Ze zijn overal. Op zich heb ik niks tegen glazen schuifdeuren: ze nemen weinig ruimte in en laten lekker veel licht door. Het is allang beter dan een andere trend die ik de afgelopen jaren zag: de ruwhouten staldeur in je woonkamer. Brr.
Maar die donkergrijze kozijnen zijn ook weer zo specifiek nietszeggend dat ze over vijf jaar geheid weer uit de mode zijn. En dan zit je daar met al je peperdure glaswerk.
Gekke kleuren en oude vloerbedekking
Als je mij als funda-ganger echt gelukkig wil maken, dan laat je je huis zien zoals het is. Met gekke kleuren op de muren, een oude vloerbedekking die versleten is, en met deuren die je gekozen hebt omdat je ze mooi vindt. Als ik ooit weer een huis koop, dan wil ik het toch helemaal opnieuw inrichten, daar heb ik geen visgraatvloer voor nodig. Dus laat die lekker achterwege, en laat me zien hoe er in jouw huis geleefd is. Dat zegt veel meer over de mogelijkheden van een huis dan spierwitte muren.
Moeite met het zien van de potentie in huizen?
Kan je zelf moeilijk door huizen zónder visgraatvloer en gestucte muren heen kijken? Een aankoopmakelaar ziet soms mogelijkheden waar je zelf niet aan denkt of durft te denken. Bovendien sta je steviger in de onderhandelingen met een aankoopmakelaar aan je zijde.