Meerwaarde bouwtechnische keuring

‘De bouwkundige zei dat we alles beter konden neerhalen’

Stel je voor: een prachtig stulpje aan het water. Er zit zelfs een eigen aanlegsteiger bij. En dan ligt het ook nog onder de rook van Angela van der Ploegs geliefde Amsterdam. Geen wonder dus dat ze halsoverkop verliefd werd op het huis. Maar toen liet ze een bouwtechnische keuring doen.

‘Mijn vriend en ik woonden in Amsterdam toen we een poosje naar het buitenland zijn gegaan,’ vertelt Angela. ‘Bij terugkomst wilden we heel graag weer in de hoofdstad wonen, maar dat was moeilijk: het was eind 2017 en de huizenmarkt kookte over.’ Dus keek ze buiten de stadsgrenzen. Al gauw kwam ze uit bij een mooie woning in Lijnden, dicht bij Amsterdam. ‘Het was echt een plaatje. We waren direct verliefd op het huis. Natuurlijk zagen we dat het oud was en er het een en ander moest gebeuren, maar… dat water! Die aanlegsteiger! Een eigen tuin en een grote schuur… We zagen onszelf daar al helemaal samen oud worden.’

‘Alles moest plat’

Bij de tweede bezichtiging nam Angela haar schoonouders mee. Na een ronde door het huis raadden die haar aan toch een bouwtechnische keuring te laten uitvoeren. Want ja: het huis was oud en stond al een tijdje leeg. En, ook niet geheel onbelangrijk: ‘We zouden er een tophypotheek voor moeten afsluiten. Er was dus simpelweg geen budget om te verbouwen als er echt gekke dingen aan de hand zouden zijn.’

Er bleek dus wel degelijk een en ander aan het huis te mankeren, ontdekte Angela toen ze een bouwtechnische keuring liet doen. ‘Vooraf dacht ik: oké, we doen die keuring, maar we kopen het tóch wel. Maakt niet uit wat er gebeurt, zo verliefd waren we erop. Maar die man stapte binnen en zei direct: ‘Ik hoef haast geen keuring te doen.’ Zó veel achterstallig onderhoud was alleen al op het eerste gezicht te zien. Er zat vocht in de muren, er was sprake van houtworm en in het rapport adviseerde hij om specialistisch bouwkundig onderzoek naar de fundering van het huis te laten doen. Hij raadde ons eigenlijk aan de hele boel neer te halen en opnieuw op te bouwen.’

Hoofdprijs gevraagd

Dat was even slikken voor Angela. ‘Bovendien stond er de hoofdprijs op, bijna drie ton. Dat was het huis in deze staat gewoon niet waard. De woning was afkomstig uit een erfenis en nu in handen van twee broers, die geen haast hadden met de verkoop en dus ook niet wilden zakken met de prijs.’ Pittig, want Angela had het koopcontract toen al getekend. ‘Gelukkig hadden we de bouwtechnische keuring laten opnemen als ontbindende voorwaarde in het koopcontract. We kregen de financiën ook echt niet rond als we inderdaad alles hadden moeten fixen wat er in het bouwkundig rapport stond.’

Emotioneel gezien vond Angela het ook lastig om afstand te doen van wat zij in haar hoofd al zag als haar droomhuis. ‘We hebben echt nog lang gedacht: we kopen het toch. We maakten een financiële planning, waren bereid om eerst tijdelijk in de schuur te gaan wonen, maar mede dankzij de bouwtechnische keuring begrepen we: we gaan onszelf hier alleen maar mee in de nesten werken.’ Dus was het eigenlijk vooral een enorme opluchting: er is geen kat in de zak gekocht.

Rouwverwerking

Na een korte periode die Angela gekscherend beschrijft als ‘rouwverwerking’ zette ze de zoektocht voort. Ditmaal een stuk verder buiten de stad: ze vond een opknaphuisje op Texel. ‘Ook dit was, of eigenlijk is, een project. Ook hieraan moet van alles opgeknapt worden. Maar het huis was stukken goedkoper, en de gebreken een stuk overzichtelijker. Kortom: we snijden er onszelf financieel niet mee in de vingers.’

Angela heeft in ieder geval één ding geleerd: ‘Zeker bij een wat duurder huis, of als je vermoedt dat aan een woning zo veel geklust moet gaat worden dat het je geldproblemen gaat opleveren: doe een bouwtechnische keuring. Anders kun je echt klem komen te zitten. Dat wilden wij te alle tijden voorkomen.’ Dat leverde haar een droomhuisje op Texel op, en vooral: een heleboel bespaarde euro’s.